* * *

Junun vodisig’a moyil ko’rarman joni zorimni, Tilarman bir yo’li buzmak buzulg’on ro’zgorimni

Falak bedodidan garchi manim xoki g’ubor o’ldum, Tilarman, topmag’aylar to’tiyolikka g’uborimni.

Demang, qay sori azm etding, menga yo’q ixtiyor, oxir Qazo ilkiga bermishman inoni ixtiyorimni.

Tugandi ashki gulgun, emdi qolmish za’faroni yuz, Falak zulmi badal qildi xazon birla bahorimni.

Diyorim ahli birla yordin boshimg’a yuz mehnat, Ne tong, boshim olib ketsam qo’yub yoru diyorimni.

Yomon holimg’a bag’ri og’rig’ay har kimsakim ko’rgay, Bag’ir pargolasidan qong’a bulg’ong’on uzorimni.

Hayotim bodasidin sargaronman asru, ey soqiy, Qadahqa zahr qotil quy,dog’i daf’ et xumorimni.

Jahon tarkini qilmay chunki tinmoq mumkin ermastur, Navoiy, qil meni ozod o’rtab yo’qu borimni.

​

* * *

Meni men istagan o’z suhbatig’a arjumand etmas, Meni istar kishining suhbatin ko’nglim pisand etmas.

Ne bahra topqomen andinki, mendin istagay bahra, Chu ulkim bahrai andin tilarmen bahramand etmas.

Netay huru pari bazminki, qatlim yo hayotimg’a Ayon ul zahr chashm aylab nixon, bu no’shxand etmas.

Kerakmas oy ila kun shaklikim, husnu malohatdin, Ichim ul chok- chok etmas, tanim ul band- band etmas.

Kerak o’z chobuki majnunvashi qotil shiorimkim, Buzug’ ko’nglimdin o’zga yerga javloni samand etmas.

Ko’ngul uz charx zolidin, firibin yemakim, oxir Ajal sarrishtasidin o’zga bo’ynung’a kamand etmas.

Ul oy o’tlug’ yuzun ochsa, Navoiy tegmasun deb ko’z, Muhabbat tuxmidin o’zga ul o’t uzra sipand etmas.

​

​

* * *

Muvofiq kiydilar, bo’lmish magar Navro’z ila bayram..

​

Muvofiq kiydilar, bo’lmish magar Navro’z ila bayram, Chaman sarvi yoshil xil’at, mening sarvi ravonim ham.

Chaman sarvi qolib hayron, mening sarvim qilib javlon, Aning shaydosi bir dehqon, munga shaydo bari olam.

Chaman sarvi qolib bebar, mening sarvim bo’lub dilbar, Ani yel aylabon muztar, bu yeldin sekretib adham.

Qo’nub ul sarv uza bulbul, chekib gul shavqidan g’ulg’ul, Bu sarv uzra ochilib gul, anga terdin tushub shabnam.

Qilib ohim sari parvo, bu yon mayl etmading qat’o, Sabodin, ey, qadi ra’no, bo’lur ham sarv gah-gah ham.

Bu bog’ ichra, ey, soqiyki bormen asru mushtoqi – Ki, anda sarv ham boqiy emas, gul ahdi ham mahkam.

Navoiy, ko’yin et manzil, yuzu qaddig’a bo’l moyil – Ki, bog’ etmas seni xushdil, gulu sarv aylamas xurram.

​

​

* * *

Tun oqshom bo’ldi-yu, kelmas mening sham’i shabistonim,

Tun oqshom bo’ldi-yu, kelmas mening sham’i shabistonim, Bu anduh o’tidin har dam kuyar parvonadek jonim.

Ne g’am, ko’rguzsa ko’ksum porasin choki giribonim, Ko’rinmas bo’lsa ko’ksum yorasidin dog’i pinhonim.

G’amidin durri maknundek sirishkim oqti Jayhundek, Muzayyan qildi gardundek jahonni ashki g’altonim.

Falak ham to’ldi kavkabdin, quyosh ham tushti ashhabdin, Kelib tushmasmu markabdin mening xurshidi raxshonim?

Jahonni zulmat etti chah, bu zulmat ichra o’lgum, vah, Menga bo’lsang ne Xizri rah, yetib, ey, obi hayvonim.

Dema ko’ktin quyosh ketmish, falakka tiyralik yetmish, Ul oy hajrida tor etmish falakni dudi afg’onim.

Quyosh qochib – yuzin uydi, shafaq o’tqa tushub – kuydi, Falakka dog’lar qo’ydi g’amingdin so’zi pinhonim.

Navoiy kibi hijrondin bu oqshom o’ldum afg’ondin, G’amim yo’q bo’yla yuz jondin, yetib gar kelsa jononim.

​

​

* * *

Bizing shaydo ko’ngul bechora bo’lmish,

​

Bizing shaydo ko’ngul bechora bo’lmish, Malomat dashtida ovora bo’lmish.

Anga baskim, yog’ar tosh ustida tosh, Tanida yora uzra yora bo’lmish.

Urarda dam-badam xorog’a boshin, So’ngaklar anda pora-pora bo’lmish.

Balo tog’i aro yotqanda bemor Xazu sinjobi xoru xora bo’lmish.

Qaro qildi nechukkim ro’zg’orim, Oning ham xonumoni qora bo’lmish.

Qadah xurshidi qonikim, g’amidin Sirishkim kavkabi sayyora bo’lmish.

Navoiy, choradin ko’p dema so’zkim, G’amingg’a chorasizlik chora bo’lmish.

​

* * *

Xolu xating xayolidin, ey, sarvi guluzor,

​

Xolu xating xayolidin, ey, sarvi guluzor, Goho ko’zumga xol tushuptur, gahe g’ubor.

Yuzungda xol safhada tomg’an kibi qora, Xoling malohati tuz erurkim qorada bor.

Jonimni o’rtagan yuzu xolingni bilmasang, O’t shu’lasida ayla gumon bir o’chuk sharor.

Bilman, ko’ngulda xollaringning xayolidur YO kirpiging tikanlarin aylabsen ustuvor?

Har dam ko’ngul haloku ko’zum tiyra bo’lmag’in, Bilgay birovki, yori erur sho’xu xoldor.

Mashshotan qazo bezamish xolu xattini, Beixtiyorliqda manga bormu ixtiyor?

Miskin Navoiy xoli labing ko’rsa, jon berur, Boqsang ne bo’ldi surati holig’a, ey, nigor?

​

​

* * *

Ey, mug’anniy, yor bazmida navo soz aylasang,

Ey, mug’anniy, yor bazmida navo soz aylasang, Jon fidong o’lsun g’amim sharhidin og’oz aylasang.

Uddek kuymakligim sharh et lisoni hol ila, Nag’mada udung lisonin sehripardoz aylasang.

O’zga olamdin xabar deb bizni tirguzdung ne tong, Bu risolat birla gar izhori i’joz aylasang.

Rozim ar sozing lisonidin ba’id ul-fahm esa, Anga ruhafzo unungni dog’i hamroz aylasang.

Otlanib, boshimni raxshingning ayog’i ostig’a, Tig’ birla solg’udek masti sarandoz aylasang.

Parda yop roz uzrau doxil bo’l ushbu bazm aro Kim, erur xorij agar beparda pardoz aylasang.

Chekmading lahne Navoiy ko’nglun istab, ayb emas, Anglab o’zungni, navo ahlig’a shahnoz aylasang.

​

​

* * *

La’ling, ayo, ne ajab rangindur,

​

La’ling, ayo, ne ajab rangindur, So’zi aning ne balo shirindur.

Ham qoshing taqvovu toatqa balo, Ham ko’zung ofati aqlu dindur.

Hulla ichra badaningkim ko’rinur, Go’yo gulbarg aro nasrindur.

Qatlu tirguzmak erur oyining, Olloh- Olloh, sanga ne oyindur?!

Soqiyo, hajrida tutqil manga may— Kim, bu sudin o’tuma taskindur.

Mayu vasl ahliki bu davr ichra, Bizga xunobi jigar ta’yindur.

Hajring ayyomi Navoiy tinmas, Bir ko’runub anga ko’nglin tindur.

​

​

* * *

Nozaninlar benavolarg’a tarahhum aylangiz,

​

Nozaninlar benavolarg’a tarahhum aylangiz, Lutf agar yo’qtur, g’azab birla takallum aylangiz.

Gah biyik, gah past giryon ko’rsangiz ushshoqni, Fosh kulmassiz, nihon bore tabassum aylangiz.

Hajr zulmidin qotiq holimni, ey jonu ko’ngul, Bildingiz, yor ollida borib tazallum aylangiz.

Ey balovu dard, o’tlar xud solibsiz jonima, Lek siz ham gah- gah ul o’ttin tavahhum aylangiz.

Qon agar yutsam qarorib axtarim, ey xattu xol, Siz mayi la’li bila bore tana’um aylangiz.

Biz fano tufrog’i bo’lduk dayr aro, ey ahli zuhd, Xonaqah sahnida siz bahsi taqaddum aylangiz.

Ey mug’anniylar, Navoiy mast edi— kech uyg’onur, Ani uyg’otmoqqa bir dilkash tarannum aylangiz.

​

​

* * *

Xolu xating xayolidin, ey sarvi gul’uzor,

​

Xolu xating xayolidin, ey sarvi gul’uzor, Gohi ko’zumga xol tushubdur, gahi g’ubor.

Yuzungda xol safhada tomg’on kabi qaro, Xoling malohati tuz erurkim qaroda bor.

Jonimni o’rtagan yuzu xolingni bilmasang, O’t shu’lasida ayla gumon bir o’chuq sharor.

Bilmon, ko’ngulda xollaringning xayolidur, YO kipriging tikanlarin aylabsen ustivor.

Har dam ko’ngul haloku ko’zum tiyra bo’lmog’in Bilgay birovki, yora erur sho’xu xoldor.

Mashshotayi qazo bezamish xolu xattini, Beixtiyorlikda manga bormu ixtiyor?

Miskin Navoiy xoli labing ko’rsa jon berur, Boqsang ne bo’ldi surati holig’a, ey nigor?

​

* * *

O’zga bo’ldi yoru mehri manga boqiydur hanuz...

​

O’zga bo’ldi yoru mehri manga boqiydur hanuz, Notavon ko’nglumda ul oy ishtiyoqidur hanuz.

Garchi o’zga yor istar xotirim, bordur valek, Jon anga manzil, ko’ngul oning visoqidur hanuz.

G’ayr ishqi ko’nglum evinda nechuk qilg’ay nuzul, Kim xayoli maskani ko’zim ravoqidur hanuz.

Ishq ila may tarkin, ey nosiq, ne nav’ aylay qabul, Kim ko’ngulga orzu ul turfa soqiydur hanuz.

Furqat o’ti dofii dog’ o’rtamakdur demakim, O’rtagan jonim ul oy dog’i firoqidur hanuz.

Charx yolg’uz qilmadi Farhod qonin lolazor, Lola qonin to’kkuchi oning nifoqidur hanuz.

Ey Navoiy, garchi meni mehrsiz der erdi yor, O’zga bo’ldi yoru mehri menda boqiydur hanuz.

​

* * *

YO rab, ul yuzni dame ko’zumga pinhon aylama...

​

YO rab, ul yuzni dame ko’zumga pinhon aylama, YO ko’zimni ondin o’zga yuzga hayron aylama.

Chehrasiga mezbon o’lsun ko’zum, ul chehrani Ko’zlarim uyidin o’zga uyga mehmon aylama.

Ochmayin zulfi parishon ko’ngluma chektirma oh, Yetmayin ohim yeli zulfin parishon aylama.

Jonima la’lidin o’zga la’ldin berma hayot, La’lig’a jonimdin o’zga jonni qurbon aylama.

Boshima ko’yidin o’zga ko’yni qilma vatan, Ko’yida boshimdin o’zga boshni g’alton aylama.

Ey ko’ngul, davr ahlidin ming yilchiliq yo’l go’sha tut, YO alardin yetsa yuz ming g’ussa afg’on aylama.

Istasang, ey gul, Navoiydek xush ilhom bulbule, G’unchadek ko’nglin malomat xoridin qon aylama.

​

Ey yuzung gulbargiga oshuftau hayron sabo

Ey yuzung gulbargiga oshuftau hayron sabo, Telbalardek gulshani koʼyungda sargardon sabo. Qoʼpmogʼi mumkin emastur, balki tebranmakligi, Topmasa jonbaxsh laʼling nuktasidan jon sabo. Sunbuli zulfin agar oshufta qilmaydur, nedur, Kim, shabistongʼa esar har dam abirafshon sabo. Pora-pora jism aro ohim netib qolgʼay nihon. Boʼlmoq imkon yoʼq xasu xoshok aro pinhon sabo. Yordin keldi sabo kech kelmakin aylarga fosh, Koʼnglum ichra tez qildi shuʼlai hijron sabo. Notavonlar ohi ul gul koʼyida har subhidam, Oʼyladurkim, gulsiton ichra esar har yon sabo. Subh chun esti sabo, ichkil qadahkim, boʼlmogʼung Senu koʼp esturgusi bu bogʼ aro davron sabo. Lolaruxlar ahdining mahkamligi mumkin emas, Sobit oʼlmoq lahzai bir yerda ne imkon sabo. Tong emas, solsa Navoiy ohi koʼyungda girev, Chun guliston sayrida zohir qilur afgʼon sabo

​

Boshqa g'azallar:

​

​