SOG‘INISH she'ri

SOG‘INISH

Bu sher, Uzbek tilida yozilgan Ga'fur G'ulomning "Sog'inish" nomli she'ridir. Ushbu she'r, G'ulomning hayotidan o'zgacha o'tkan yolg'onlardan, ezguliklardan, yo'qotgan va unga erishgan nuriy, ruhiy tomonlaridan iboratdir.

She'rning mazmunida G'ulom, katta kelajakka va g'alaba qozonishga ishonchini bildiradi. She'rning boshida yurakda bir ozg'inlik, bir qora tun va kunduzning ko'z yoshi, bir umidsizlik seziladi. Ammo keyin, o'z yo'lidagi karvonida, undagi xaritada yetim bo'taga o'xshagan jahl ko'zlar ko'rinadi, ammo G'ulom bularning orasidan o'zining yo'liga bormoqda ekanligini anglatadi. Uning qalbi mustahkam bo'lib, eng kichik zarradan ham Yupiterga to'g'ri yo'l topganini, Quyoshga xabar berishini biladi.

Keyinchalik she'rda ko'plab to'g'ri va anglashilmagan xatoliklar bilan urushmalar tasvirlangan. Ammo G'ulom o'g'li uchun ishonch va g'alaba umid qiladi va ularni ko'rsatadi. Unga ko'zi kesilgan hodisalar va shubhalardan qolganlarida esa, kechqurun xayoloti va sog'inib chiqish bilan to'g'ri kelib chiqaradi. Shu bilan birga, unda bo'rtgan hayot va ezguliklarning qiynalishib qolmaganligi ko'rsatiladi.

She'r odatda romantik va nuriy mavzular bilan belgilangan G'ulomning she'rlari bilan xossalangani uchun, ammo uning tabiiy va ruhiy zovqidan qutulmaydi. Uning yaratgan she'rlari o'zida o'zining yashirin joylariga, xotirasiga va tajribalariga ega.

Zo‘r karvon yo‘liada yetim bo‘tadek, Intizor ko‘zlarda halqa-halqa yosh. Eng kichik zarradan Yupitergacha O‘zing murabbiysan, xabar ber, Quyosh!

Uzilgan bir kiprik abad yo‘qolmas, Shunchalar mustahkam xonai xurshid. Bugun sabza bo‘ldi qishdagi nafas, Hozir qonda kezar ertagi umid.

Xoki anjir tugab, qovun g‘arq pishgan Baxtli tong otar chog‘ uni kuzatdim, Bir mal’un gulshanga qadam qo‘ymishkan, Joni bir jondoshlar qolarmidi jim!

Unda yetuk edi meros mard g‘urur, Ostonani o‘pib, qasamyod qildi. Ukalarin erkalab, o‘zimday mag‘rur, Ya’ni obod uyimni u dilshod qildi…

Iblisning g‘arazi bo‘lgan bu urush Albatta, yetadi o‘zin boshiga. O‘g‘lim omon kelar, g‘olib, muzaffar, Gard ham qo‘ndirmasdan qora qoshiga.

Ne qilsa otamen, meros hissiyot… Jondan sog‘inishga uning haqqi bor, Kutaman, uzoqdan ko‘rinsa bir ot, Kelayapti, deyman ko‘rinsa g‘ubor.

Bahor novdasida bo‘rtgan har kurtak Sog‘ingan ko‘ngilga berar tasalli. Ko‘chatlar qomatin eslatganidek, Nafasin ufurar tong otar yeli.

Kechqurun osh suzsak bir nasiba kam, Qo‘msayman birovni — allakimimni, Doimo umidim bardam bo‘lsa ham, Ba’zan vasvasalar bosar dilimni.

Balki bir g‘alat o‘q yo xavfu xatar Xazinai umrimdan yo‘qotdi olmos… Yo‘q, u o‘lmas, qadami olam yaratar, Hayotiy bu olam sizu bizga xos.

Tong otar chogida juda sog‘inib, Bedil o‘qir edim, chikdi oftob. Loyqa xayolotlar chashmaday tindi, Pok-pokiza yurak bir qatra simob.

O‘rog‘u gulqaychi, istak ko‘tarib, Hovrimni bosishga boqqa jo‘nadim. Hasharchi qo‘shni qiz — uning sevgani, Ma’yus bosar edi orqamdan odim.

Bog‘da sarvinozim yo‘q edi garchand, Ko‘makchim arg‘uvon yoring Nafisa, Seni sog‘inganda qildim gul payvand — Bu bahordan hayot olardi bo‘sa.

Dur bo‘lib taqilur yoring bo‘yniga, Sadafday ko‘zimda, behuda bu yosh. Ikkoving ikki yosh, labing labiga Qo‘yar, vasvasamdan kuladi quyosh.

Asaldan ajragan mumday sarg‘ayib, Ini yo‘q aridek to‘zg‘iganim yo‘q. Ulug‘ e’tiqodda o‘laman qarib, Abaddir mendagi padariy huquq.

Sizlarni keldi, deb eshitgan kuni — O‘zing to‘qib ketgan katta savatda To‘latib shaftoli uzib chiqaman, G‘alaba kunlari yaqin, albatta.

Yayov, ko‘ksim ochiq, boshda shaftolu, Xuddi mo‘ylabingdek mayin tuki bor, Har bitta shaftolu misoli kulgu, Shafaqday nim pushti, sarin, beg‘ubor.

Suyganing labida reza ter kabi Unda titrab turar sabuhiy shabnam. Munchalik mazani topa olmaydi Uyquda tamshangan chaqaloqlar ham.

Yo o‘g‘lim, jonginang salomat bo‘lsin, O‘z bog‘ing, o‘z mevang, danagin saqla. Shu meros bog‘ingni o‘z qo‘lingga ol, Menga topshirilgan merosiy haq-la.

Bog‘da tovus kabi xiromon bo‘lib, Umid danagini birga ekingiz, G‘olib kelajakni sayr qilaylik Mushfiq onaginang bilan ikkimiz.